نفت خام شیرین ، نفت خامی است که مقدار گوگرد در آن کمتر از 0.5 درصد است و در مقابل نفت خام ترش، نفتی است که مقدار گوگرد آن بیشتر از 0.5 درصد است ، ناخالصی های گوگردی باید قبل از پالایش نفت از آن جدا شود و به دلیل بودن آن در نفت، هزینه های پالایش نفت خام افزایش می یابد. نفت خامی که سبکتر و شیرین تر است امکان فرآوری محصولات نفتی کم گوگرد و مرغوبت تر را فراهم می کند و دارای قیمت بالاتر و مورد علاقه بیشتر پالایشگاه ها است. در قرن 19 برای تشخیص مرغوبیت نفت خام مقدار کمی از آن را می چشیدند و چون نفت کم گوگرد نسبتا شیرین بود به نفت خام شیرین معروف شد.
سولفید هیدروژن از جمله ناخالصی های موجود در نفت خام و گاز می باشد، که قبل از انتقال گاز یا پالایش نفت خام، جداسازی آن ضروری است، حذف سولفید هیدروژن از نفت خام و تاثیرات مخرب آن بر محیط زیست و انسان از چالش های پیش روی صنعت نفت می باشد. هیدروژن سولفید علاوه بر خورندگی شدید ادوات صنعتی و ایجاد مسمومیت جدی در انسان و موجودات زنده در غلظت های مختلف جز قوانین سختگیرانه زیست محیطی اتحادیه اروپا است و در صورتی که محموله نفتکش در حال حمل نفت خام، دارای سولفید هیدروژن بالاتر از 15 ppm باشد اجازه تخلیه بار در بنادر را نخواهد داشت.
وجود گوگرد در ترکیبات نفت خام موجب تولید فرآورده های نفتی با میزان گوگرد بالاتر از حد مجاز می شود ، مواد سوختی که بیشترین مصرف را در میان فرآورده های نفتی به خود اختصاص داده است با داشتن ترکیبات گوگرد دار بیش از حد مجاز تبدیل به گازهای آلاینده شده و بالاترین آلودگی را در جو ایجاد می کند. استاندارد آلایندگی اروپا مقررات سختگیرانه ای است که برای کارخانجات اتومبیل سازی فعال در اتحادیه اروپا وضع شده است و کمپانی ها موظف هستند خودروهایی با استاندارد یورو 4 تولید کنند.
در ایران از سال 1391 تمامی شرکتهای خودرو سازی و شرکت پالایش و پخش ایران به استاندارد یورو 4 پیوستند و با بالا بردن اکتان بنزین بدون افزودنی و حذف گوگرد مواد سازنده بنزین ، میزان گوگرد را از بیش از 2000 ppm به 80 ppm رساندند و به میزان قابل توجهی از آلودگی هوا و محیط زیست کاهش دادند.
سیال خروجی چاه های نفت معمولا دارای دو فاز (گاز و نفت ) و یا سه فاز (گاز ، نفت و آب ) می باشد. برای به مصرف رساندن باید به نحوی آنها را از هم جدا نمود، در مراحل اولیه معمولا سیال را بصورت روش های فیزیکی (مکانیکی) تفکیک می کنند ، برای این عمل از دستگاه های مخصوصی که تفکیک کننده (جدا کننده) نامیده می شوند استفاده می کنند. پس از جدا سازی مکانیکی همچنان میزان قابل توجهی سولفید هیدروژن محلول در نفت خام وجود دارد که با روشهای فیزیکی امکان جداسازی آن نیست در مراحل بعدی جهت جداسازی آن از روشهای شیمیایی استفاده می شود.
جدا سازی سولفید هیدروژن از نفت خام به روش های مختلفی صورت میگیرد، رایج ترین و مقرون بصرفه ترین روش جداسازی آن با استفاده از مواد شیمیایی جاذب هیدروژن سولفید است، با افزوده شدن این ماده به نفت خام بصورت آنی سولفید هیدروژن در ماده شیمیایی حل شده و پس از جداسازی از نفت دفع می گردد.
یکی از روش های شیمیایی جدا سازی سولفید هیدروژن از نفت خام استفاده از اسکونجرها است، اسکونجرها برحسب نوع ساختار و مکانیسم عملکرد در حذف هیدروژن سولفید به دو نوع برگشت ناپذیر و برگشت پذیر تقسیم می شوند. اسکونجرهای شیمیایی به عنوان راه حلی که در حداقل زمان ممکن و با توجیه اقتصادی قابل قبول در صنعت نفت و گاز به منظور شیرین سازی نفت و گاز و کاهش سولفید هیدروژن و ارتقا کیفیت مواد نفتی برای صادرات استفاده می شود.
شرکت فالیزان تصفیه با بهره گیری از متخصصان بومی و متناسب با نفت خام چاه های نفتی مناطق ایران با فرمولاسیون پیشرفته و مکانیسم عملکرد برگشت ناپذیر (دوست دار محیط زیست) فرآیند جداسازی هیدروژن سولفید از نفت خام را با دقت بالا ممکن می سازد با ما تماس بگیرید.